poniedziałek, 4 czerwca 2012

trzy sroki w garść

Człowiek to jest stworzenie niepojęte, a kobieta to już słowa brak. Jak nie robiłam, to nie robiłam. Teraz przyszedł taki czas, kiedy chce się robić prac kilka. Czekając na piękne słonko i wszelkie inne okoliczności, tudzież konieczne elementy do jednej pracy, zaczęłam drugą. Oderwać się nie mogę. W nocy o niej śnię, za dnia myślę. Proza życia dusi, gdyż i odciąga. Powijaki to dopiero, ale są. Pokazuję pracę na pracy. Żadna nie skończona oczywiście...
Z ciekawostek dnia codziennego - mamy zielony pas. Ależ się prezentuje! Pięknie. Poza tym przeciętność, czego nikomu nie życzę!
Dużo słonka i radości!
o

7 komentarzy:

  1. PAKMA5 czerwca 2012 00:23

    Pieknie ten slonecznik prezentuje sie na zielonej kanwie :)
    Ciekawa jestem, co tam teraz wyszywasz... Czekam na kolejne odslony!

    OdpowiedzUsuń
  2. Ania Ploch5 czerwca 2012 00:27

    Pokaż, pokaż bo i ja się uduszę ale z niecierpliwości!

    OdpowiedzUsuń
  3. Aggaw5 czerwca 2012 08:01

    Nooo... gratuluję zielonego pasa! Przeciętność ma czasem trochę zalet - nie darmo jedno z chińskich przekleństw brzmi "Obyś żył w ciekawych czasach". Słonecznik cudny, a co następne...? Ja chyba wiem :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Renata Cz.P.5 czerwca 2012 13:46

    Dużo chyba mu już nie zostało do końca? Temu słoneczniku ;-) Proza życia potrafi skutecznie podciąć skrzydła wszelkim namiętnościom (bo przecież robótki do takich należą).

    OdpowiedzUsuń
  5. Edyta5 czerwca 2012 20:53

    Oj tam zaraz koniec słonecznika:) A cóż tam pod spodem schowane ?

    OdpowiedzUsuń
  6. Jagna5 czerwca 2012 20:56

    urocze :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Kankanka12 czerwca 2012 22:29

    Słonecznik znakomity!

    OdpowiedzUsuń