Mam i ja...

swój prezent w wymiance Moteczkowej z fantazją. Podtytuł ma cepeliowski. Paczucha cała i zdrowa przywędrowała do mnie wczoraj. Opóźnienie miała już na tutejszych wsiach. Czas długi temu pracująca na poczcie przyjaciółka ostrzegała, by pilnych w sensie szybkich przesyłek nie wysyłać pocztą poleconą. Są one bezpieczne, te przesyłki, ale baaardzo w czasie wydłużone. Widać nic się od tamtych dalekich czasów nie zmieniło. Na każdych rogatkach koperta musi swoje przejść, zostać opisaną, odliczoną, zapisaną i podpisaną. Najważniejsze jednak, że jest. Emilka dorobiła się kilku siwych włosów na lewej skroni. Dlatego już nie przedłużam. Prezentacji nadszedł czas! klikamy i oglądamy! Ta-taaam...

 

Takie ogromniaste wypakowałam z trudem z kopert i ozdobników. I szczegóły:

Te słodziaki tworzą takie cudo:

Jeszcze nie wisi. Mąż po pracy przybije haczyki, przygotuje pałączka. Jesteśmy zachwyceni. Pomyślałam o głównej ścianie w kuchni. Małż żąda miejsca bardziej naczelnego, rzucającego się w oko! Takie miejsce już jest!

Dostałam od Emilki również inną zawieszkę. Zabawną, wesołą i ta na pewno zawiśnie w mojej kuchni:

Dłuuga jest i wprowadza mnie w doskonały nastrój. Szaleńczo lubię takie rustykalne klimaty. Sam miodzio. To jednak nie koniec. Wprawne oko na pierwszym zdjęciu wypatrzyło i przydasie. Nie są to jednak zwykłe przydasie. To perełki. Mazana kanwa. Taka o jakiej od dawna marzyłam, jaką chciałam sama zanabyć. Drugi taki mój kawałek w życiu. Kanwa z metra. Nic nie poradzę, mam do takich słabość! Tym razem najmodniejsze  floresy, w kolorze beż, DMC. Na niej dla foty położyłam bransoletę, acz może to być chwilowo i zakładka do książki. Apetyt na nią ma szalony Kasia. Już przymierzała...

Te koraliki cudnie turlają się w palcach. Relaksacyjne są silnie. A jak zdradziła Emilka, dzieło jest autorstwa Jej córci Natalki! Tym bardziej cenny prezent. Natalko dziękujemy!
Słodkości garść

I gazetka! Z samego serca Katalonii. Prosto na moją wieś!

Świeżutka jak pieczywko przez małża z rana nabywane. Nie będę kryć, zakochana jestem w hiszpańskich gazetkach.

Emilko, Słodka kobietko, dziękuję Ci tysiąckrotnie. Zachwyciłaś mnie swoim prezentem, przygotowaniem, wkładem. Wiem, że wszystko co robiłaś, nie było przypadkowe. Tulę Cię bardzo mocno i jeszcze raz wdzięcznie dziękuję!
Nadmienię tylko, że zdjęcia robione późnym popołudniem, jakieś ciemno-blade nie oddają kolorystyki i pięknoty prac. W domu mieliśmy ucztę zmysłów. Piskom nie było końca. Wszystkie prezenty natychmiast zagospodarowane. Małż nisko się kłania, ja ściskam najserdeczniej na świat!
Buzialki Emilku!