Choinka 2020 # 9

Niedzielne dzień dobry!

 

U nas na wsi nadal lato. 

Po kilku przyjemnie chłodniejszych dniach i przede wszystkim nocach 

- wróciły upały otulone nieznośną wilgocią. 

Klimatyzacja znów pracuje.

 

Sobotnio pracuję i ja.

Rozpoczął się nowy rok w polskiej szkole.

W naszym rejonie, a jest ich 6 lub 7, stacjonarnie pracuje chyba tylko nasza.

Jednocześnie prowadzone są zajęcia online. Wszystko to w czasie rzeczywistym.

U mnie rodzyneczki trzy (razem 23 osoby).

Na starość przyszło się uczyć nowych technologii. Łączyć stojące z fruwającym.

Przednia to zabawa i niemożliwie przyjemne wyzwanie nauczycielskie.

Póki co jestem zachwycona, mimo że mentalnie okazuje się być blondynka!

Szczęśliwie trafiłam na wspaniałych, wyrozumiałych rodziców.

Jesteśmy wszyscy w maseczkach. Z dystansem, obostrzeniami.

Dzieci gotowe są zrobić wszystko, nawet poskromić swój temperamencik,

byle tylko nie musieć siedzieć przed komputerem.

Nadmiar tego mają codziennie przez 5 dni w szkole amerykańskiej.

 

Ale dziś chciałam o czymś innym. Kończy się kolejny miesiąc w zabawie u Kasi.

Mimo upału - choinkowy czas. Póki co u mnie chwilowo tylko sama pracka.

Będzie kartka:

 

Projekt:"Madame la fee"

Aida '14 i oczywiście mulina DMC - 9 kolorów.

Pięknie dziękuję za tyle miłych, budujących słów pod poprzednim postem!

Pozdrawiam cieplutko.

Kaktusem życie usłane...

 Nisko się kłaniam z samego rana. 

Niedziela piękna, słoneczna, mało wilgoci, delikatny wiaterek.
Przyjemnie. 

To i przyjemną pracę pragnę zaprezentować. 

To podarunek dla dziecka starszego. 

Na nową drogę studenckiego życia. 

Życia już od początku kolcem usłanego. 

Zajęcia w domu. Nudno, nijak. 

Za panną pierwsze testy, oczywiście pięknie zaliczone. 

Kilka westchnień i zniechęceń.
To, by milej było, podarowałam obrazeczek.

Czyż  nie jest piękny? Kaktus ten? W kolcach cały. 

Te kolce to odzwierciedlenie żakowych zmagań. 

Że niby ładnie, niby pięknie, frywolnie, ale i zakłuć potrafi, 

zadrą w radości i niesforności wejść, o obowiązkach przypomnieć. 

By na końcu jednak było tak:

 Dziecko lubi kaktusy bardzo. 

  Żywe niestety doprowadza do niebytu, może obrazkowy się uchowa...

  Ku radości i wzmocnieniu, śmiechu i uśmiechu... 

 W pełnym rynsztunku...

                                                

 

      Praca według projektu Iriny Listvievy.

 

 Pozdrawiam najcieplej. 

 Życzę samych dobrych chwil!

ps. nie lubimy się z nową wersją bloggera. Po co zmieniać z dobrego na gorsze?!

Wrześniowe nowinki

Dzień dobry się z wszystkimi.

Wiem już, że "witam" jest protekcjonalne, nieeleganckie i niewłaściwe. 

Dziś pragnę być właściwa i elegancka... Acz oficjalne powitanie zgrzyta mi bardzo. 

Cóż, ja wśród dzikich mieszkam, zdziczało i mnie...

Nowy hafcik. Tak na pożegnanie lata w pełni, 

choć u nas nadal z nieba żar i upalne noce. 

Czekam tęsknie na rześkie poranki, wiatr we włosach i to coś, 

co z jesienią otula człowieka.

Wracając do prac ręcznych. 

Taki tam sobie wianuszek z knotami...

 

Potraktowany w kartkę. 

Uboga dość i oszczędna ona w sobie (na tle przydomowego kwiecia).

Właściwie nie ma co pokazywać. Takie to jakieś... niewprawne.

Nic to. Dziecki szkoły zaczęły. 

Moje tęsknią do ludzi. 

Córka jako studentka luzy ma i się nudzi. 

Marne 9 spotkań w tygodniu przed komputerem obowiązkowo na wyznaczony czas, 

reszta dowolnie. 

Syn murem przed monitorem tkwi od 8.15 do 2.50. 

Pięciominutowe przerwy ma i jedną 40-minutową. 

Jeść wtedy się drze i do powietrza ucieka. 

Pełna mobilizacja przez cały czas. Normalna lekcja, tyle że w domu. 

Z grup zadowolony, z nauczycieli baaaaardzo. 

Wszyscy dziecko me zachwycają. 

Oby ten zapał nie minął. 

Tylko niech już wrócą do budynków szkolnych, 

przepychanek na przerwie, żartów niestosownych nawet 

i zwykłej ludzkiej energii mieszania. 

Póki co, do połowy października są na zoomie. Córka cały pierwszy semestr.

Pozdrawiam najcieplej 

i życzę wszystkim nam szybkiego powrotu do normalności!