Niedzisiejsza jakaś jestem...

Taka myśl coraz częściej kołacze się po głowie. Coraz ciężej ogarnąć niektóre zjawiska, postawy, zachowania. Inna zaprzeszła epoka chyba jestem. Przepaść dziejowa i mentalna miedzy mną a obecnymi czasamy jest, choć niby z tych czasów jestem...
Byliśmy wczoraj w "Teatrze". My, czyli rodzinna czwórka nasza. Teatr to aula widowiskowa Kasinej szkoły. Gimnazjaliści wystawiali muscal. "Shrek".

Chcę, by dzieci czasem zobaczyły żywego aktora. Wczuły się w klimat i atmosferę sali "teatralnej". A i wspierać młodych artystów należy. Super było. Dzieciaki świetnie radziły sobie z rolami. Wokalnie rewelacja. Podziwiam. I tylko jednego zrozumieć nie potrafię. Po co przychodzić na przedstawienie i przez całe 3 godziny "siedzieć" na telefonie?! Pomijam już jak bardzo drażniące jest takie światło w ciemności. Jak irytujące są dzwonki niewyciszonych aparatów. Jak bardzo przeszkadza to i aktorom, i widzom.  Nie rozumiem. Durnowatość jakaś dopadła mnie, ale nie rozumiem. Średnio co czwarta osoba pisała sms-y......... Światełka telefonów  niczym zapalniczki na koncercie...
To tyle marudzenia. Z nowinek dni ostatnich: Pogoda lipcowa. Po chwilowym upałów zelżeniu znów mamy ponad 30 st. C. Oczywiście co kto lubi, ale na miłosierdzie niebios nie w maju!
Przez chwilkę byłam zachwyconą posiadaczką takiej oto efektownej spenish lavender

Dziewczyna piękna niczym marzenie i podeschła się wzięła. Wbrew wymaganiom większości lawend, ta piła wodę niczym wawelski smok. Kwiecie obeschło. Chyba muszę obciąć i czekać na pojawienie się wytęsknionych nowych łodyżek kwiatem obsianych. Stracił się również jaskier azjatycki:

Nie mam pojęcia czy się odrodzi cudownie, czy padnie śmiertelnie do samiuśkiego końca. Brak doświadczenia w hodowli. A śliczny to kwiat. Efektowny szalenie.
Poza tym życie toczy się do przodu w tempie swym zawrotnym....
Pozdrawiam cieplutko i życzę dobrego, spokojnego tygodnia.