środa, 6 sierpnia 2014

Powrót do starego... świata wodnego...

Za chwilkę miną dwa lata od naszej wyprawy nad wodospad. Obrazek haftowany rozpoczęty i poniechany. Aż wstyd na lica wypełzł. Zważywszy, że szykujemy się do kolejnej wyprawy. Ulitowałam się nad wodną sromotą i małymi kroczkami haftuję dalej i dalej... Coś tam już widać...
Ciężko się robi, niewdzięcznie, wyjątkowo niestarannie. Ogromne połacie bieli. Nic to. Mam nadzieje, że po wypraniu (choć zwykle nie piorę, ba, nie moczę nawet) i wyprasowaniu, nitka wyrówna się i całość nabierze przyzwoitego wyrazu...
Pozdrawiam cieplutko acz nie parno...

Autor: o
Etykiety:

18 komentarzy:

  1. eda-16 sierpnia 2014 21:35

    No, najwyższa pora, aby haftowi zgotować odpowiednią oprawę. Po upraniu na pewno będzie prezentował się pięknie. Tylko nie zapomnij pokazać... Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ulcia7 sierpnia 2014 19:36

      ale kiedy tam Edytko do pokazania jeszcze, mozoli się to jak długość fal...
      Pozdrawiam cieplutko

      Usuń
  2. piegucha6 sierpnia 2014 22:58

    Niagara! Tez milo wspominam moja zeszloroczna wycieczke, wlasciwie to byla chyba najlepsza wycieczka na ktorej tu bylam:) Powodzenia! Z praniem to ja nie wiem, ja sie zawsze boje, ze kolory puszcza:( No i taka praca pozniej wyglada jak z gardla wyjeta, ale ciekawa jestem Twoich wrazen.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ulcia7 sierpnia 2014 19:36

      wrażenia z Niagary godne. Jeszcze kiedyś tam wrócimy. Z prania wrażenia tez nie są najgorsze. Moje obrazki są mało pogniecione. One w wodzie tylko leżą, a piorą się siłą woli mej... Staram się nie gnieść, tylko głaskać. Inna sprawa, że dawno tego nie robiłam, całe wieki, to i pamięć marna, acz, najgorzej nie było...
      serdeczności zasyłam

      Usuń
    2. piegucha8 sierpnia 2014 01:38

      Hmm, "pralam" jak opisujesz, a widok i tak byl straszny:(

      Usuń
    3. Ulcia8 sierpnia 2014 14:02

      nie wiem, nie wiem, zaczynam się bać. Jednak, jak pamięcią sięgam dramatycznych doświadczeń nie miałam. Tak czy inaczej i tak do wody muszę wrzucić. Biel zapaćkała się na ołówkowo (?). Niebieskie linie też tylko pod zimna wodą znikają. Linie były konieczne oczokwiku dostawałam w tej ogromnej przestrzeni. Niebieska psychiczna podpórka była konieczna, to i teraz kąpiel jest niezbędna. Co będzie, zobaczymy. Pokażę.

      Usuń
  3. Bernadetta ( becia-b )7 sierpnia 2014 09:21

    Zapowiada się fajniutko , będzie miłym wspomnieniem z wyprawy. Życzę wytrwałości i szybkiego ukończenia xxxxx. Czekam na końcowy efekt.Uściski.

    OdpowiedzUsuń
  4. w związku z nitką7 sierpnia 2014 11:00

    Chyba jesteś dla siebie zbyt surowa ;)
    Pozdrawiam cieplutko :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ulcia7 sierpnia 2014 19:32

      na oczy żywe i z dotykiem tego nie widzisz...
      uściskuję

      Usuń
  5. Anek737 sierpnia 2014 11:42

    Cudny wodospad będzie :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Magiczny Świat Krzyżyków7 sierpnia 2014 14:17

    Haftuj, haftuj bo jestem ciekawa efektu końcowego :D

    OdpowiedzUsuń
  7. Daniela7 sierpnia 2014 19:37

    Bardzo ładnie wygląda, a Ty narzekasz?!Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  8. Ulcia7 sierpnia 2014 20:36

    Danielko, to tak z daleka i z przymrużonym okiem wygląda...
    uściskuję

    OdpowiedzUsuń
  9. musiak8719 sierpnia 2014 14:19

    Dech mi zaparło, oczy wywaliłam, Rewelacyjny obrazek!!!!! Cuuuuuuuuudo! Ani trochę nie przesadzam! Podziwiam i pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Ulcia27 sierpnia 2014 00:10

    Słodka i kochana jesteś!
    Ale dech to zapiera naoczne, żywe, to szumiące, grzmiące, opryskujące, to najprawdziwsze, mokre, dotykalne.
    Przyznać jednak należy, że wzór przygotowany bardzo wiernie, oddaje to co oczy wodzą w naturze...
    Pozdrawiam cieplutko:)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)